Kom maar thuis.
Drie woorden. Die zo veelzeggend zijn.
In een gedicht dat je doet landen bij jezelf.
Om te geven of te houden aan wie het nodig heeft.
Koop je deze tekst liever op een poster? Om op te hangen in je huis of je praktijk, op een wacht- of een rustplek? Dat kan ook.
Met deze tekst werd in mijn hoofd al meteen een nieuwe reeks geboren: gedachtestreepjes. Poëtische teksten die niet echt horen bij een kantelmoment in het leven, maar die even je zinnen verzetten, je aandacht vasthouden. Als een rustpunt in je dag. Misschien komen er dus nog meer.
