Het was mooi. De kalligrafie-tentoonstelling van An Vanhentenrijk.
En hoe heerlijk dat de meeste van mijn teksten nadien een thuis vonden bij mensen die houden van woorden en kalligrafie.
Maar omdat ook anderen me zeiden dat ze mijn teksten zo graag wilden vasthouden,
Vijf oktober. Een heerlijke lentedag in de herfst. Er hangt nieuw leven in de lucht. Jaren geleden creëerde kunstenares Berlinde De Bruyckere voor Woonzorgcentrum Den
Hoor mij. Luidop pratend in mezelf. Dan spreek ik me moed in. Of vervloek mezelf. In woorden die mompelend en slechts in mijn eigen bijzijn
Ik hou niet van hun echo ‘s tussen de huizen. Maar nu zijn ze stil en mogen ze er zijn. Meer nog: al weken bezetten
‘De bel!’ roept mijn oudste dochter naar boven. Het is half elf. Op elke andere zaterdagochtend fietsten we nu al met onze haren in de
‘Dat er veel groentjes zouden zijn, deze zomer,’ zei de man op de radio. Ik hou van groentjes, het liefst in een zomerfrisse salade. Maar
Ik droomde van een kast. Muurhoog en kamerbreed. Een plek voor schoonheid en voor beelden. Voor hun geboortestenen en mijn boeken. Voor de laatste foto
De ochtend breng ik door met hen die er niet meer zijn. Ik sta op met haar die ik warm in het hart draag. En
Weiden lopen oeverloos over in elkaar. Een beek kabbelt er zich een weg doorheen. Wolken schuiven aan mij voorbij. Als ben ik lucht. Daar in
De punt van de kast die het hoofd rakelings nadert. De trede van de keldertrap die zich in het schemerdonker niet laat vinden door een
Marlies Verdoodt
BE 0682.526.147
Schommen 28
2820 Bonheiden
