Kom maar thuis.
Drie woorden. Die zo veelzeggend zijn.
In een gedicht dat je doet landen bij jezelf.
Een poster om een plek te geven in je huis of je praktijk. In een wachtkamer of in de rustruimte op je werk bijvoorbeeld.
Koop je de tekst liever op een postkaart? Om te geven of dichtbij te houden? Dat kan ook.
Met deze tekst werd in mijn hoofd al meteen een nieuwe reeks geboren: gedachtestreepjes. Poëtische teksten die niet echt horen bij een kantelmoment in het leven, maar die even je zinnen verzetten, je aandacht vasthouden. Als een rustpunt in je dag. Misschien komen er dus nog meer.
